มองโลกมุมไหน???
ภาพข้างบน
ถ่ายไว้ตอนระหว่างนั่งรถเบาะหลัง มือเกี่ยวราวเหล็กกันตกไว้แน่น
ฉันไม่ค่อยใช้บริการวินมอเตอร์ไซค์บ่อยหนัก
เนื่องจากไม่มั่นใจฝีมือการบิดรถและกลิ่นเปรี้ยวของคนขับระคายนาสิกประสาทเป็นยิ่งนัก
หลังจากยืนรอรถสองแถวอยู่เป็นระยะเวลานาน อากาศก็แสนร้อน ตัดสินใจใช้บริการวินมอไซค์เลยแล้วกัน
แค่หน้าปากซอยคงไม่ดวงซวย
โดดเกาะขึ้นรถได้
โอ้โห...ลูกพี่ กลิ่นสาบเสื้อวินติดเบอร์พี่นี่ กลิ่นแรงเอาการ
แถมมีรอยขาดวิ่นบนไหล่ขวาเสียด้วยซี เอ๊ะ เดี๋ยวก่อน
รอยขาดวิ่นนั่นมันสอนแง่คิดอะไรของฉันในวันนี้บ้าง? รอยหยักในสมองเริ่มทำงาน หนึ่ง
สอง สาม สี่ คาดเดาภาพเบื้องหลังในครอบครัวของพี่วินคนนี้
พยายามจะนึกให้เห็นภาพความรันทดสุด ๆ ของชีวิตในตรอกเล็ก ๆ วันทั้งวัน ต่อคิว
บิดมอไซค์ ใช้เวลาตลอดทั้งวันดักผู้โดยสารหน้าปากซอย และบิดคันเร่งซอกแซกบนท้องถนน
มัวคิดไปเพลิน
ๆ อื้อหือพี่ เม็ดรังแคขาว ๆ บินเข้าเต็มปากฉันหมดเลย ต้องกลั้นลมหายใจเป็นระยะ
กว่าจะถึงหน้าปากซอยเล่นเอาหายใจไม่ทั่วท้องไปเลย สนนราคาแค่ 10 บาท
มันอาจเป็นเงินจำนวนน้อยนิดของใครบางคน
แต่สำหรับวินมอไซค์ต้องเก็บแต่ละเหรียญที่ได้รับไว้ในกระเป๋าอย่างดี กว่าจะได้ทีละร้อย
ต้องขับกี่เที่ยว ไหนจะค่ามอเตอร์ไซค์ ค่าน้ำมูกน้ำมัน ค่าอาหาร ฯลฯ
“คนเหล่านี้ต้องเป็นคนใส่ใจรายละเอียดดีแน่เลย”
กว่าพี่วินจะเก็บตังค์ได้ในแต่ละวันเพื่อให้ครอบคลุมค่าครองชีพในแต่ละเดือน
เขาต้องไม่ยอมปล่อยให้เงินแต่ละสิบบาทที่ได้รับทุกเที่ยวหล่นหายไปไหนเป็นแน่
หน้าปากซอยมีวินหลายคัน แต่ละวันจะมีคนใช้บริการสักกี่ราย บวกลบคูณหารเล่นคร่าว ๆ
ระหว่างนั่งเกาะเป็นลิงยักษ์หลังเบาะ ไหนสายตาจะต้องดีอีกด้วย
คอยระแวดระวังไม่ให้รถคันอื่นชนเอาได้
แล้วอะไรเป็นแรงผลักดันให้พี่วินเหล่านี้ออกมาขับมอเตอร์ไซค์
เขาไม่มีทางเลือกอื่น? หรือว่าอาชีพนี้เป็นอาชีพในฝันของเขาเหล่านั้น?
ฉันไม่รู้คำตอบหรอก เพราะไม่ได้สัมภาษณ์เอาข้อมูล
กลายเป็นว่าต้องปล่อยให้เดากันเอาเอง
ไม่แน่เขาอาจจะมีความสุขก็ได้
ความสุขของเขาอยู่ที่ไหนกันนะ
เดาเอาว่า การนำคนไปส่งหน้าปากซอย ได้เจอมากหน้าหลายตา คนที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน
คนที่ต้องการความช่วยเหลือ เพิ่มตัวเลือกให้การเดินทาง
ซิ่งไปต่อรถโดยสารเข้าที่ทำงานไม่สายจนเกินงาม
หรือเขาอาจจะชอบให้อวัยวะบางส่วนของผู้โดยสารสัมผัสตอนเบรคแรง
“โอ้ยพี่
ข้างหน้าเป็นเนินถนนก็ไม่ต้องซิ่งก็ได้” ฉันแอบโวยวายในใจดัง ๆ
วีนให้กับลีลาการแตะเบรค จนทั้งตัว ไถลติดกันเป็นปลาท่องโก๋เลย วิดวิ๊วววว
No comments:
Post a Comment