Saturday, May 24, 2014

มองโลกมุมไหน???



มองโลกมุมไหน??? 

ภาพข้างบน ถ่ายไว้ตอนระหว่างนั่งรถเบาะหลัง มือเกี่ยวราวเหล็กกันตกไว้แน่น ฉันไม่ค่อยใช้บริการวินมอเตอร์ไซค์บ่อยหนัก เนื่องจากไม่มั่นใจฝีมือการบิดรถและกลิ่นเปรี้ยวของคนขับระคายนาสิกประสาทเป็นยิ่งนัก หลังจากยืนรอรถสองแถวอยู่เป็นระยะเวลานาน อากาศก็แสนร้อน ตัดสินใจใช้บริการวินมอไซค์เลยแล้วกัน แค่หน้าปากซอยคงไม่ดวงซวย
โดดเกาะขึ้นรถได้ โอ้โห...ลูกพี่ กลิ่นสาบเสื้อวินติดเบอร์พี่นี่ กลิ่นแรงเอาการ แถมมีรอยขาดวิ่นบนไหล่ขวาเสียด้วยซี เอ๊ะ เดี๋ยวก่อน รอยขาดวิ่นนั่นมันสอนแง่คิดอะไรของฉันในวันนี้บ้าง? รอยหยักในสมองเริ่มทำงาน หนึ่ง สอง สาม สี่ คาดเดาภาพเบื้องหลังในครอบครัวของพี่วินคนนี้ พยายามจะนึกให้เห็นภาพความรันทดสุด ๆ ของชีวิตในตรอกเล็ก ๆ วันทั้งวัน ต่อคิว บิดมอไซค์ ใช้เวลาตลอดทั้งวันดักผู้โดยสารหน้าปากซอย และบิดคันเร่งซอกแซกบนท้องถนน
มัวคิดไปเพลิน ๆ อื้อหือพี่ เม็ดรังแคขาว ๆ บินเข้าเต็มปากฉันหมดเลย ต้องกลั้นลมหายใจเป็นระยะ กว่าจะถึงหน้าปากซอยเล่นเอาหายใจไม่ทั่วท้องไปเลย สนนราคาแค่ 10 บาท มันอาจเป็นเงินจำนวนน้อยนิดของใครบางคน แต่สำหรับวินมอไซค์ต้องเก็บแต่ละเหรียญที่ได้รับไว้ในกระเป๋าอย่างดี กว่าจะได้ทีละร้อย ต้องขับกี่เที่ยว ไหนจะค่ามอเตอร์ไซค์ ค่าน้ำมูกน้ำมัน ค่าอาหาร ฯลฯ
“คนเหล่านี้ต้องเป็นคนใส่ใจรายละเอียดดีแน่เลย” กว่าพี่วินจะเก็บตังค์ได้ในแต่ละวันเพื่อให้ครอบคลุมค่าครองชีพในแต่ละเดือน เขาต้องไม่ยอมปล่อยให้เงินแต่ละสิบบาทที่ได้รับทุกเที่ยวหล่นหายไปไหนเป็นแน่ หน้าปากซอยมีวินหลายคัน แต่ละวันจะมีคนใช้บริการสักกี่ราย บวกลบคูณหารเล่นคร่าว ๆ ระหว่างนั่งเกาะเป็นลิงยักษ์หลังเบาะ ไหนสายตาจะต้องดีอีกด้วย คอยระแวดระวังไม่ให้รถคันอื่นชนเอาได้
แล้วอะไรเป็นแรงผลักดันให้พี่วินเหล่านี้ออกมาขับมอเตอร์ไซค์ เขาไม่มีทางเลือกอื่น? หรือว่าอาชีพนี้เป็นอาชีพในฝันของเขาเหล่านั้น? ฉันไม่รู้คำตอบหรอก เพราะไม่ได้สัมภาษณ์เอาข้อมูล กลายเป็นว่าต้องปล่อยให้เดากันเอาเอง
ไม่แน่เขาอาจจะมีความสุขก็ได้
ความสุขของเขาอยู่ที่ไหนกันนะ เดาเอาว่า การนำคนไปส่งหน้าปากซอย ได้เจอมากหน้าหลายตา คนที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน คนที่ต้องการความช่วยเหลือ เพิ่มตัวเลือกให้การเดินทาง ซิ่งไปต่อรถโดยสารเข้าที่ทำงานไม่สายจนเกินงาม
หรือเขาอาจจะชอบให้อวัยวะบางส่วนของผู้โดยสารสัมผัสตอนเบรคแรง
“โอ้ยพี่ ข้างหน้าเป็นเนินถนนก็ไม่ต้องซิ่งก็ได้” ฉันแอบโวยวายในใจดัง ๆ วีนให้กับลีลาการแตะเบรค จนทั้งตัว ไถลติดกันเป็นปลาท่องโก๋เลย วิดวิ๊วววว

No comments:

Post a Comment