พ่อไปรสนียบุรุษย์ของฉัน

หลังจากเสร็จโปรเจ็คเย็บปักแผงคอเป็นที่เรียบร้อย อีกไม่กี่วันต่อจากนี้ จะเป็นการออกเยี่ยมชมสถานที่ต่าง ๆ ในเมืองกรุง
-ประเดิมด้วยที่แรก-
เรื่่องของเรื่องคือ ไปเดินงานเที่ยวไทยที่ศูนย์สิริกิติ์ฯ มา กะจะไปชิลล์ติดเกาะกันสักเกาะกับน้องสาว แต่ติดขัดหลายปัจจัย เลยไม่จัดกันหล่ะ เดินผ่านโซนแหล่งท่องเที่ยว สมาคมพิพิธภัณฑ์กว่า 20 แห่งในกรุงเทพฯ จับมือกันทำกิจกรรม ฉวยมาได้หนึ่งเล่มกับพาสปอร์ตเที่ยวพิพิธภัณฑ์ เห็นว่าคุ้มดี
วันนี้ไปทำธุระแถบจตุจักร เลยแวะดูแสตมป์ ประเดิมเป็นพิพิธภัณฑ์แรกของโปรเจ็คนี้เลยดีกว่า
นอกจากจะได้เห็นแสตมป์มากมายจากทั้งไทย และต่างประเทศ ได้ไอเดียต่าง ๆ จากความพยายามจะนำเสนอเอกลักษณ์ของแต่ละประเทศ
ประเทศไทยก็ไม่น้อยหน้า มีการใช้แสตมป์มานานแล้วกว่าร้อยปี แรกเริ่มเดิมที ใช้เฉพาะในกงสุลอังกฤษในประเทศสยาม ต่อมา ในรัชกาลที่ 5 เห็นว่าควรจัดตั้งให้เป็นกิจลักษณะ ซึ่งได้รับความนิยม มีประชาชนมาใช้บริการมากเกินคลาด จึงมีการขยายงานไปรษณีย์เรื่อยมา
ในแสตมป์ไทย มีเรื่องราวต่าง ๆ สัตว์ประจำชาติ ดอกไม้ ต้นไม้ งานศิลปะ วัฒนธรรม รวมถึงเหตุการณ์สำคัญ ๆ ต่าง ๆ นับเป็นสื่อบันทึกเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ของชาติอย่างดี
มีภาพเก่ารูปหนึ่งในนิทรรศการ ชายในเครื่องแบบ ยืนเท้าแขน สะดุดตาฉันเสียเหลือเกิน
แหม...ถ้าฉันเกิดในสมัยนั้น คงเรียกใช้บริการ พ่อ 'ไปรสนียบุรุษย์' อยู่บ่อย ๆ นำโปสการ์ดส่งให้คนที่ฉันรัก วันละสองสามฉบับ

สามเกลอ